Torebka od Małgosi

Małgosi nie ma już z nami. Niestety...
Długo będzie w naszych sercach.
Z Małgosią miałam sporadyczny kontakt telefoniczny, mailowy i na GG. Od kilku miesięcy już nie widziałam jej dostępności na GG.
Na "Spotkaniach robótkowych na Facebooku"
jest taka opcja"Wybierz gości, których chcesz zaprosić". Często zapraszam różne osoby. Pod koniec czerwca wysłałam tą drogą zaproszenie również do Małgosi. I na liście osób biorących udział w spotkaniu z 1 lipca (można to sprawdzić) jest też Małgosia. Nie widziałam jej wpisów, ale już to, że mogła kliknąć na "wezmę udział" sprawiło mi wielką radość. Pomyślałam, że może jednak wygrywa swoją walkę. Chociaż tytuł jej wpisu "Spadam!!!"
zabrzmiał dla mnie jak "Żegnam".
********************
Moje kontakty z Viviktorią zaczęły się wiosną ubiegłego roku. Jakoś wcześniej trafiłam na blog
http://www.bagladydesign.com/ i bardzo mi się spodobała dżinsowa torebka ozdobiona różyczkami. Wtedy jeszcze słabo poruszałam się po internecie, nie umiałam zrobić zakupów przez internet, ale znalazłam nr telefonu kontaktowego. To był telefon do Vivi.
Powiedziała mi, że ta torebka jest już sprzedana, ale może mi podobną zrobić. Ale dopiero jak wróci ze szpitala. Zdecydowałam się poczekać i zdzwonić za jakiś czas. Nie wiedziałam jeszcze nic o jej chorobie. Ale trafiłam też na jej blog http://baglady.blox.pl/html . Czytałam, płakałam i zachwycałam się jej pracami. Są wyjątkowe, oryginalne, różnorodne. Widać w nich wielki talent.
Po jakimś czasie dostałam wiadomość, że torebka jest gotowa. Zamówiłam ją. Gdy torebka do mnie przybyła, okazało się, że wewnątrz była kosmetyczka. Pomyślałam, że nastąpiła pomyłka i że ta kosmetyczka zamiast w innej przesyłce znalazła się w mojej. Torebka okazała się jeszcze piękniejsza niż na zdjęciach. Kosmetyczka też mi się bardzo podobała. Wszystko było zrobione z wielką starannością i dbałością o szczegóły.
Zadzwoniłam do Vivi, żeby jej podziękować i powiedziałam, że znalazłam w przesyłce kosmetyczkę, której nie zamawiałam, ale bardzo mi się podoba, więc nie będę jej odsyłać i chcę za nią zapłacić.
Ale okazało się, że to nie była pomyłka, a taki gest z jej strony. Ja nadal proponowałam zapłatę, bo wiedziałam ile pracy należy włożyć, by coś tak pięknego wykonać, ale Vivi nie dała się przekonać. Powiedziałam, że się na tym znam, bo moja mama była krawcową i też bardzo piękne i precyzyjne rzeczy wykonywała. Vivi opowiadała, ze ma nowe pomysły, nowe materiały. Miała wielkie marzenia i plany...
Jak czytałam potem jej wpisy, to bardzo żałowałam, że nie mieszkam bliżej jej i nie mogę jakoś pomóc, zrobić zakupy, wyjść z nią na spacer...

Tak wyglądała torebka, gdy do mnie dotarła. Dałam ją w prezencie siostrze. W tym roku chciałam sobie podobną zamówić, ale gdy o tym powiedziałam siostrze, okazało się, ze tej torebki nie nosi, bo jej do niczego nie pasuje i mi ją oddała. A ja się z niej bardzo cieszę. Bardzo mi się podoba. A teraz będzie mi przypominać Małgosię.

A to jest kosmetyczka, o której pisałam. A te zielone kropeczki, to koraliki. Oj, trzeba było się napracować, żeby je przyszyć.

ps. Są to zeszłoroczne zdjęcia. Niezbyt mi wyszły, ale dzisiaj nie jestem w stanie innych zrobić.